Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Duo Reges: constructio interrete. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Hoc est non dividere, sed frangere.

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Beatus sibi videtur esse moriens. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Bork

Bork

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Satis est ad hoc responsum. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

De illis, cum volemus. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Itaque contra est, ac dicitis; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.