Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Duo Reges: constructio interrete. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Sed haec omittamus; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quo modo autem philosophus loquitur?

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sed haec in pueris; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Iam contemni non poteris. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Satis est ad hoc responsum. Beatus sibi videtur esse moriens.

Est, ut dicis, inquam.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Bork Hic ambiguo ludimur.