Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Haec dicuntur inconstantissime.

Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Videsne quam sit magna dissensio? Bork Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Maximus dolor, inquit, brevis est. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Rationis enim perfectio est virtus; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.